dziećmi. Kiedyś chciała nawet zostać nauczycielką, ale Susannie wydawało się, że to tylko pochodna jej wielkiego sentymentu do dzieci. Paznokcie Milli były zawsze zadbane, jakby dopiero co robiła sobie manikiur. Susanna znała ją jedenaście lat i nie przypominała sobie, by nawet paznokcie u stóp przyjaciółki choć raz nie błyszczały i nie były starannie opiłowane. Nawet kiedy Milla rodziła, miała paznokcie u stóp pomalowane delikatnym różowym lakierem. Musiał to zrobić David; nie było szans, by kobieta w dziewiątym miesiącu an43 194 ciąży mogła aż tak się schylić. Zresztą David zrobił to z pewnością bez wahania; był absolutnie zadurzony w swojej Milli. Ale ludzie z wioski, którzy byli świadkami porwania, mówili, że Milla walczyła o dziecko jak lwica. I choć niemal cudem uszła śmierci spod kosy, to tuż po odzyskaniu przytomności myślała już tylko o jednym, miała w życiu jeden cel: odnalezienie syna. Zmieniła się, celowo. Stała się innym, twardszym człowiekiem. Bywała w miejscach, które omijali szerokim łukiem uzbrojeni mężczyźni. Rozmawiała z bandytami, narkomanami, złodziejami i mordercami. Co ciekawe, choć żaden z nich nie udzielił jej pożytecznych informacji, to również żaden z nich jej nie skrzywdził. Może gdzieś głęboko w ich prymitywnej podświadomości kołatała się myśl: chciałbym, żeby moja matka tak mnie szukała, może chcieli, by ich matka była choć trochę taka jak Milla. Pewne znaczenie miało także to, że była młoda i atrakcyjna, a jej piękne brązowe oczy kusiły niejednego. Siwe pasmo we włosach przyciągało spojrzenia, a także nie pozwalało zapomnieć o koszmarze, który przeszła ta kobieta. Była już wszędzie: w telewizji, na okładkach magazynów, w biurze prezydenta Meksyku, u Federalnych, u Straży Granicznej, rozmawiała z każdym, kto mógł pomóc. Stała się prawie narodowym symbolem, personifikacją stereotypowego obrazu zrozpaczonej matki o twarzy napiętnowanej cierpieniem - ale i determinacją. Zerwała nawet kontakty z własną rodziną, by nie przeszkadzały jej w poszukiwaniach Justina. an43 195 David został odstawiony na boczny tor. To musiało być cholernie trudne mieć w domu kobietę krzyżowca, myślała Susanna. Okazało się, że Milla ma charakter ze stali, nie pozwalała sobie na żaden kompromis. Kochała Davida, a mimo to od niego odeszła. Czyżby True wyobrażał sobie, że zdoła go przebić? Nie, wydawało się to Susannie wysoce nieprawdopodobne. Ale on naciskał; przywykł do tego, że „chcieć" oznacza „dostać". Susanna nie była na tyle głupia, by wyprowadzać go z błędu. Wiedziała lepiej od innych, jak bezwzględny potrafi być Gallagher. Zawsze uważała, by grać z nim jak najostrożniej. Drzwi prowadzące w głąb domu otworzyły się i stanął w nich Rip. - Będziesz tam siedzieć całą noc? - zapytał. O Boże. Czemu on jeszcze nie śpi? Kiedy indziej cieszyłaby się, zastając go czekającego na jej powrót. Ale nie dziś, nie tej nocy. Prawdopodobnie był wkurzony za ten numer z True i Millą, a Susanna