Zainteresowała ją ta ostatnia. Babcia mówiła, że Michał Anioł jest największym rzeźbiarzem wszystkich czasów. Była pewna, że w albumie znajdzie dokładnie to, czego szukała. Teraz należało tylko znaleźć sposób, by ściągnąć go z półki.

  • Tacjana

Zainteresowała ją ta ostatnia. Babcia mówiła, że Michał Anioł jest największym rzeźbiarzem wszystkich czasów. Była pewna, że w albumie znajdzie dokładnie to, czego szukała. Teraz należało tylko znaleźć sposób, by ściągnąć go z półki.

27 February 2021 by Tacjana

Rozejrzała się po pokoju, marszcząc brwi. Drabinka stała przy przeciwległej ścianie, wyściełane skórą krzesła były zbyt ciężkie, by mogła przesunąć któreś z nich, o kanapie nie wspomniawszy. - Co robić? - mruknęła zafrasowana. Dostrzegła w kącie mosiężny kosz na papiery. Przyskoczyła do niego, wyrzuciła śmieci i postawiła obok półki dnem do góry. Kiedy na nim stanęła, by sięgnąć po książkę, kosz zachwiał się niebezpiecznie, a upragniony tom nadal stał za wysoko. Wspięła się na palce i jedną ręką chwyciła regału - niestety, nadal bez skutku. - Ojejku - westchnęła głośno, zapominając o ostrożności. W tej samej chwili usłyszała ziewnięcie i skrzypienie obitego skórą fotela. Wstrzymała oddech ze strachu, zachwiała się i omal nie upadła. Odwróciła głowę. Sponad oparcia fotela wpatrywały się w nią zaspane oczy Danny’ego Coopera, sześcioletniego wnuczka gospodyni. - Śmiertelnie mnie wystraszyłeś - fuknęła gniewnie. - Co tu robisz? - Staram się nie przeszkadzać. - Chłopiec ziewnął ponownie. - Mama musiała iść do lekarza, a babcia przykazała, żebym był grzeczny. Zawsze mi to powtarza, jak do was przychodzę. Chciałem się pobawić, ale nigdzie nie mogłem cię znaleźć. - Poszłam z bunią na bagietki do Kawiarni Francuskiej, bo mamusia ma dzisiaj migrenę. - Chcesz się pobawić? - zapytał Danny. Gloria przez chwilę przyglądała się chłopcu. Znała go od lat, ledwie zaczął chodzić, i chociaż był za mały, żeby mogła go nazywać swoim najlepszym przyjacielem, w głębi duszy tak właśnie go traktowała. Zeskoczyła z kosza. - Mam lepszy pomysł. Potrafisz dotrzymać tajemnicy? - Jasne - odparł i z powagą pokiwał głową. - To pomóż mi się dostać do tamtych książek - wskazała na tomy ustawione na czwartej półce. - Po co ci one? Spojrzała w prawo, w lewo i wyjaśniła scenicznym szeptem: - Bunia zabrała mnie wczoraj do muzeum sztuki. Zobaczyłam coś takiego... - ciągnęła z wypiekami na twarzy. - Kiedy zapytałam bunię, poczerwieniała i powiedziała, że czas wracać do domu. No i zaraz wyszłyśmy z muzeum. - I to jest w tych książkach? - zapytał Danny nabożnie. - Mhm. Dlatego chcę je obejrzeć. - Mogę poprosić babcię, żeby je zdjęła. - Nie! - Gloria wyciągnęła ręce, by powstrzymać malca, po czym z palcem na ustach podeszła do niego bliżej. - Nie wolno mi zaglądać do tych książek. One są za-ka-za-ne. - Och... - Oczy Danny’ego zabłysły z przejęcia. - Ja też będę mógł obejrzeć? - Pozwolę ci popatrzyć, jeśli pomożesz mi je zdjąć. Ale musisz dochować tajemnicy. Potrafisz? Chłopiec pokiwał głową. - Przysięgam. - Bo jak nas przyłapią, będzie źle. Bardzo źle. - Na myśl o reakcji matki Glorię przeszedł dreszcz strachu. Przygryzła wargę i zerknęła w stronę uchylonych drzwi. Mama została tego ranka w łóżku. Zwykle, kiedy przychodził jeden z częstych ataków migreny, Hope nie wstawała aż do kolacji. Czasami w ogóle nie wychodziła ze swojego pokoju przez cały dzień. - Dasz radę? - zapytała znów, podnosząc brodę w przypływie animuszu. - Jeśli ty dochowasz tajemnicy, to i ja - zapewnił ponownie Danny. - Dobrze. Musimy przyciągnąć do półki fotel. Jak go popchniemy we dwójkę, powinno się udać. Ze śmiechem zaczęli na przemian popychać i ciągnąć ciężki mebel, dopóki nie znalazł się tuż pod półką z albumami. Gloria wskoczyła na siedzisko ze skóry i po chwili zaciskała już palce na grzbiecie upragnionej książki. Ciężki, nieporęczny tom wysunął się jej z dłoni i z hukiem wylądował na podłodze. Dziewczynka zmartwiała. Spojrzała na Danny’ego, Danny na nią, po czym obydwoje odwrócili się ku drzwiom, pewni, że za chwilę do biblioteki wkroczy ktoś z dorosłych. Minęła długa, pełna napięcia chwila, wreszcie Gloria odetchnęła. Przyłożyła palec do ust i zeszła ostrożnie z fotela, by podnieść książkę. Zaczęła kartkować opasły album i wkrótce znalazła, czego szukała - zdjęcie Dawida, wspaniałej rzeźby przedstawiającej pięknego młodzieńca. Miał delikatne rysy, kręcone włosy... I był nagi. Po raz pierwszy widziała nagiego mężczyznę. Lekko dotknęła palcami zdjęcia, zarazem zaintrygowana i zbulwersowana. Wszyscy mężczyźni mieliby tak wyglądać? Wszyscy mieliby mieć... takie coś? - Nie bądź taka. Daj popatrzeć. - Danny wyciągnął szyję, zapuszczając ciekawie żurawia do książki. Gloria z ociąganiem oderwała się od studiowania dziwnej i pięknej postaci. - Myślisz, że jesteś już dość duży? - Jak ty możesz, to ja też! - obruszył się malec. - Jestem dwa lata starsza. - Ale ja jestem chłopakiem. Gloria wydęła lekceważąco usta. - Wielkie mi co, i tak jestem starsza. - Obiecałaś. - Obiecałam, obiecałam, ale nie miej później pretensji. - Przesunęła album w stronę Danny’ego, a ten spojrzał na zdjęcie z zawiedzioną miną. - I co? - To - wskazała. Przechylił głowę, nadal nic nie rozumiejąc. - To - powtórzyła czerwona jak burak. - Chodzi ci o penisa? Teraz Gloria zdziwiła się nie na żarty. Penis? To się nazywa penis? - Mam takiego samego. Wszyscy chłopcy mają.

Posted in: Bez kategorii Tagged: karta kochankowie tarot, karta kochankowie tarot, szpice,

Najczęściej czytane:

nigdy nie ...

zaproponował jej spotkania. Nie dlatego, Ŝeby uwaŜał, Ŝe szef nie powinien się interesować prywatnym Ŝyciem swoich pracowników. Raczej dlatego, Ŝe się bał... Niech to diabli, przecieŜ mogła mieć swego chłopaka, i to niejednego. Skąd ta ... [Read more...]

znowu sobą.

Wbiła motykę w wilgotną ziemię. Czerwcowe słońce paliło plecy, koszula była wilgotna od potu. Promienie słońca, czarna gleba i własny pot - oto ukojenie i szczęście. Wkrótce powinna wrócić do miasta, do klimatyzowanego gabinetu w St. Charles. Odbyła już kilka rozmów z Jonathanem Michaelsem i ich prawnicy przygotowywali właśnie szczegółowe umowy. Nie żałowała swojej decyzji. Przywrócenie pierwotnej świetności Pierron House miało pochłonąć pokaźną sumę. Chciała tu urządzić trzy luksusowe apartamenty gościnne i dwa prywatne. Powinna zatrudnić administratora, który zamieszkałby na miejscu, dwóch przewodników i dozorcę. Nie miała złudzeń, że otwarcie Pierron House dla turystów przysporzy jej profitów, ale też nie zależało jej na wielkich dochodach. W końcu nie robiła tego dla pieniędzy, lecz z miłości. Pierron House współtworzył historię Luizjany, jej własną historię, zatem nie mogła pozwolić, by popadł w ruinę, jak wiele innych pamiątek Południa. ... [Read more...]

czyny stojące w szkolnym korytarzu i zaśmiewające się do rozpuku. Miały wówczas przed sobą całe życie. Jedna z nich poznała właśnie chłopca i zakochała się w nim od pierwszego wejrzenia. Mówiła, że ten chłopiec jest jej przeznaczony. ...

Być może był. W oczach Liz zakręciły się łzy. Odwróciła wzrok i szybko spojrzała na zegarek. - Jeżeli to wszystko... - zaczęła, lecz nie skończyła. ... [Read more...]

Polecamy rowniez:


1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48 49 50 51 52 53 54 55 56 57 58 59 60 61 62 63 64 65 66 67 68 69 70 71 72 73 74 75 76 77 78 79 80 81 82 83 84 85 86 87 88 89 90 91 92 93 94 95 96 97 98 99 100 Następne »

Copyright © 2020 autonaprawy.zgora.pl

WordPress Theme by ThemeTaste